وقتی ناصر شهید شد خانواده خیلی بی تاب بودند و گریه می کردند. پدرش بسیار بی تابی می کرد و می گفت:"چیندی وَر چیندی"

سه سال بعد از شهادت ناصر پدرش هم به رحمت خدا رفت.

(روایت شده از خواهر شهید ناصر نوروزی فر)