زمزمه عارفانه...
خدا را شکر که ما را به راه خود آورد و انشاءالله جزء بندگان با ایمان او باشیم. خدا را شکر که در رحمت خود را به روی رزمندگان باز کرد و توفیقمان داد که در راه او جهاد کنیم.خدا را شکر که ما را در خیل سپاهیان اسلام قرار داد.
خدایامن درقبرستان ها که می روم دلم می سوزدمن از همه دوستانم عقب افتاده ام همه شهید شده اندوماروسیاه مانده ایم.خدایااگرصلاح ندیدی من شهیدشوم وتوفیق شهادت درراهت رانصیب من نکردی لااقل توفیق ترک گناه رابه من عطا کن.خدایامارابه راه راست هدایت کن حدایا وقتی علی بن ابی طالب میگوید:الهی قلبی محجوب ونفسی معیوب وهوایی غالب وطاعتی قلیل ومعصیتی کثیرولسانی مقربالذنوب منروسیاه چه بگویم.خدایاچه کلماتی راپیدامی توان کرد که بتوان درددرونی خودراگفت خدایادل پرازدرداست وزبان عاجزگفتن درد.درنهان فقط من دل وجودتوای خداوند خوش کرده ام واین که توای خداگفته ای اولین قطره خون شهیدکناهان اورامیریزدخواهش دیگرمن بنده ذلیل ازتوای خدااین است که امام امت راطول عمرتاظهورحضرت مهدی عنایت فرمایی.
(قسمتی از وصیت نامه ی شهید)