|
|
نام و نام خانوادگی شهید : علی پوراسماعیل نام پدر : عباس تاریخ تولد : 1343/01/08 تاریخ شهادت : 1365/10/20 عملیات شهادت : کربلای 5 محل شهادت : شلمچه قطعه : 3 |
کلام شهید : |
قبل از هر چیز باید هدف خود را از به جبهه آمدن و شرکت در دفاع مقدس اسلامی بیان کنم تا آیندگان بدانند که علاوه بر اینکه هیچگونه اجباری در این کار نبوده بلکه نه تنها من بلکه تمامی کسانیکه من سراغ دارم و می شناسم با کمال علاقه و میل و با سرافرازی، با افتخار در این دفاع مقدس شرکت کرده اند و می کنند تا کوردلان و معاندان و آنهائی که نمی توانند یا نمی خواهند حقیقت را درک کنند و بفهمند و یا اینکه بر دلهایشان مهر خموشی و خمودی خورده و بی تفاوت و بی حرکت هیچگونه حرکت و تحرکی ندارند بدانند که رزمندگان اسلام و مدافعین اسلام و انقلاب ورای آن مطالبی که آنها مطرح می کنند که اینها فریب خورده اند و شناخت نسبت به مسائل ندارند و اینکه آنها تحت تحریک احساسات قرار گرفته و از سادگی و کم تجربگی و نپختگی آنها استفاده می کنند کاملا نسبت به راه و مسیری که انتخاب کرده اند آگاه و آشنا می باشند و حرکتی که می کنند با شناخت کامل و با اختیار خود و بدور از هر گونه جوسازی و فریبکاری، خود تصمیم گرفته اند که در میدان های نبرد حق علیه باطل شرکت کنند. و ندای امامشان را به حکم اسلام و برای حفظ انقلاب اسلامی از عمق جان و دل لبیک گفته اند و نهایت افتخار و آرزویشان این است که در مسیر و راهی که انتخاب کرده اند بهترین سرمایه خود که جان پاک و بزرگشان است فدا نمایند و بزرگ ترین لذتشان در موقعی است که مشغول ستیز و نبرد با معاندین انقلاب و اسلام هستند و شدیداً به جهاد در راه خدا و دفاع از اسلام و انقلاب عشق می ورزند به طوریکه در این جهت گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند و کسانی که موفق به شرکت در این دفاع مقدس نشود چنان احساس بی لیاقتی می کند و احساس می کند کسانی که در این نبرد و در عملیات ها شرکت کرده اند گوی سبقت را از او ربوده اند.
آری اینها احساسات رزمندگان ماست که البته یک گوشه ای از آن نیز به حساب نمی آید و قلم من قاصرتر از آن است که بتواند این عزیزان را توصیف کند روحیات عالی آنها را بیان نماید و اهداف ملکوتی آنها را بر صفحه ی کاغذ ترسیم نماید.
آری این عزیزان و سلحشوران هدفی جز الله ندارند و راهی جز راه الله نمی پذیرند و در این راستا اطاعت از رهبر بزرگ انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی را واجب و لازم می دانند .و بنابر وظیفه شرعی که احساس می کرده اند و همچنین به فرمان رهبر کبیر انقلاب از همه چیز خود گذشته اند و عاشقانه در سنگرهای دفاع مشغول حفظ اسلام و انقلاب می باشند.
مادر عزیزم و مهربانم مادریکه در تمام زندگی امید من و دلسوز من بوده است و او را یاور و دلسوز خود می دانستم مادری که بسیار به من محبت کرده است و دائماً غمخوار من بوده است مادر عزیزی که من خود را مدیون او می دانم و احساس می کنم که هرگز نمی توانم آن دیون را ادا کنم و در این آخرین وصیتها از او می خواهم که اگر فرزند خوبی نبودم مرا ببخشد و از خداوند می خواهم در عوض اجر و ثواب اخروی به او عطا بفرماید.
اما سفارش من به طلاب عزیز و به کسانیکه تبلیغ کنندگان اسلام و انقلاب این است که البته قبلاً باید مرا عفو نمایید که به خود اجازه می دهم که سفارشی به شما کرده باشم ولی به عنوان وظیفه به این امید که شاید مؤثر باشد تذکر می دهم امیدوارم که عذر مرا بپذیرید، طلاب عزیز اگر چه فهم و درک و تبلیغ اسلام احتیاج به تعلیم و مجاهدت و کوشش دارد ولی هدف اصلی را نیز نباید فراموش کرد درست است که وظیفه درس خواندن است ولی هدف چیز دیگری است. اگر بر فرض هدف ساختن خودمان و بعد ازآن ساختن جامعه است و اگر هدف شناخت اسلام و شناساندن آن است و اگر هدف هدایت شدن و هدایت کردن است و اگر هدف خدایی شدن و خدائی کردن است و اگر هدف حفظ و پاسداری از اسلام است باید در این مسیر و در این راه حرکت کرد و جلو رفت و این علاوه بر درس خواندن ملازم بودن و حرکت کردن با جامعه است و جهاد کردن و دفاع کردن با آنها و نباید ما خود راجدای از جامعه پنداریم و خود را در یک محدوده ی خاص محدود کنیم ما وظیفه مان جدا از وظیفه دیگران نیست بلکه علاوه بر وظایفی که دیگران دارند ما موظفیم که دیگران را نیز هدایت کنیم.
آری اینها احساسات رزمندگان ماست که البته یک گوشه ای از آن نیز به حساب نمی آید و قلم من قاصرتر از آن است که بتواند این عزیزان را توصیف کند روحیات عالی آنها را بیان نماید و اهداف ملکوتی آنها را بر صفحه ی کاغذ ترسیم نماید.
آری این عزیزان و سلحشوران هدفی جز الله ندارند و راهی جز راه الله نمی پذیرند و در این راستا اطاعت از رهبر بزرگ انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی را واجب و لازم می دانند .و بنابر وظیفه شرعی که احساس می کرده اند و همچنین به فرمان رهبر کبیر انقلاب از همه چیز خود گذشته اند و عاشقانه در سنگرهای دفاع مشغول حفظ اسلام و انقلاب می باشند.
مادر عزیزم و مهربانم مادریکه در تمام زندگی امید من و دلسوز من بوده است و او را یاور و دلسوز خود می دانستم مادری که بسیار به من محبت کرده است و دائماً غمخوار من بوده است مادر عزیزی که من خود را مدیون او می دانم و احساس می کنم که هرگز نمی توانم آن دیون را ادا کنم و در این آخرین وصیتها از او می خواهم که اگر فرزند خوبی نبودم مرا ببخشد و از خداوند می خواهم در عوض اجر و ثواب اخروی به او عطا بفرماید.
اما سفارش من به طلاب عزیز و به کسانیکه تبلیغ کنندگان اسلام و انقلاب این است که البته قبلاً باید مرا عفو نمایید که به خود اجازه می دهم که سفارشی به شما کرده باشم ولی به عنوان وظیفه به این امید که شاید مؤثر باشد تذکر می دهم امیدوارم که عذر مرا بپذیرید، طلاب عزیز اگر چه فهم و درک و تبلیغ اسلام احتیاج به تعلیم و مجاهدت و کوشش دارد ولی هدف اصلی را نیز نباید فراموش کرد درست است که وظیفه درس خواندن است ولی هدف چیز دیگری است. اگر بر فرض هدف ساختن خودمان و بعد ازآن ساختن جامعه است و اگر هدف شناخت اسلام و شناساندن آن است و اگر هدف هدایت شدن و هدایت کردن است و اگر هدف خدایی شدن و خدائی کردن است و اگر هدف حفظ و پاسداری از اسلام است باید در این مسیر و در این راه حرکت کرد و جلو رفت و این علاوه بر درس خواندن ملازم بودن و حرکت کردن با جامعه است و جهاد کردن و دفاع کردن با آنها و نباید ما خود راجدای از جامعه پنداریم و خود را در یک محدوده ی خاص محدود کنیم ما وظیفه مان جدا از وظیفه دیگران نیست بلکه علاوه بر وظایفی که دیگران دارند ما موظفیم که دیگران را نیز هدایت کنیم.
